امروز مرگ قسطی از لویی فردینان سلین رو دست گرفتم. ببینم می تونم بخونمش که مدت هاست به کتاب هایم نوک میزنم. گاهی آدمی انگار حوصله هیچ چیزی رو نداره. باید رها کنه خودشو و کتابی بدست بگیره و پاهایش را یله کنه روی میز و هی زور بزنه که خطی و صفحه ای رو به پایان ببره و خودش رو و عمرش رو مصرف کنه. 

به ما اجازه ندادند

که شعر عاشقانه بگوییم

به ما اجازه ندادند مهربان باشیم

میان میکده با گریه های پنهانی

شب مکررمان را به روز  آوردیم

و در پناه درختان  و در پناه سکوت

قدم زدیم در این جاده های  طولانی...

(اصغر واقدی)

#اصغر_واقدی

rain135@

ما بي‌تو به شيدايي

شيدایی ترين

غزل آفتاب را

بر پوست هر ستاره نوشتيم

اوضاع روزگار

چنان‌ام ملول كرد

هر گل كه وضع مرا ديد

اشكي ز فرط گريه

در قرابه‌ به نام گلاب شد

در اين عزا وُ

مجلس ختم رسول گل

اي در خيال شيشه-

مانده به زندان

ما بي تو خوش‌ نه‌ايم

تو بي‌ما چه‌گونه‌اي؟

(بیژن کلکی)

rain135@

ای قلب!

به ایست

مثل اسبی سرگشته بر این سینه سم مکوب

آتش گرفته ام

مرگ! مثل آب خوردن چرا مرا

کنار نمی گذاری؟

(ابراهیم رزم آرا)

rain135

                        اجابت کن

که شب از حصار تو می گذرد

وقتی که سقوط می کنی

دل به سنگی سپردن

                           حتا

                               اندیشه یی ست

(یار محمد اسدپور)

rain135@

- ای باد!

تو از کدام بیابان تشنه می آیی؟

که بوی هیچ گلی با تو نیست...

منوچهر آتشی

rain135@

چه حالتی ست در دریا

که هیچ چیز را جدی نمی گیرد

نه مرغانی را که بر فراز موج هایش بال می گشایند

نه خسته ای را که بر شن ماسه هایش خفته است.

تو را سنگ یادبود خود خواهیم کرد

ای ریشخند کهنسال

ولی حالا با من بگو

مرغان را ماهی

مرا اما در موج هایت

رازی هست؟

مجید نفیسی

باد تنهاست

و هر چه را بیشتر می خواهد

بیشتر

از خود دور می کند.

مهدی اشرفی

قلم را دانايان مشاطه ملک خوانده اند و سفير دل، و سخن تابي قلم بود چون جان بي کالبد بود، و چون بقلم باز بسته شود با کالبد گردد و هميشه بماند، و چون آتشي است که از سنگ و پولاد جهد و تا سوخته نيابد نگيرد و چراغ نشود که ازو روشنايي يابند...

نوروزنامه خیام

در سیمرغ آن خاصیت است که اگر آیینه ای یا مثل آن برابر سیمرغ بدارند هر دیده که در آن آیینه نگرد خیره شود.

عقل سرخ سهروردی