ویناز چت چتروم ویناز برای ورود به ویناز چت کلیک کنید .ویناز چت.ویناز گپ.وینازچت.ویناز نیوز.وبسایت ویناز چت.وینازی چت

ویناز چت چتروم ویناز برای ورود به ویناز چت کلیک کنید .ویناز چت.ویناز گپ.وینازچت.ویناز نیوز.وبسایت ویناز چت.وینازی چت

ویناز چت چتروم ویناز برای ورود به ویناز چت کلیک کنید .ویناز چت.ویناز گپ.وینازچت.ویناز نیوز.وبسایت ویناز چت.وینازی چت

ویناز چت چتروم ویناز برای ورود به ویناز چت کلیک کنید .ویناز چت.ویناز گپ.وینازچت.ویناز نیوز.وبسایت ویناز چت.وینازی چت

ویناز چت چتروم ویناز برای ورود به ویناز چت کلیک کنید .ویناز چت.ویناز گپ.وینازچت.ویناز نیوز.وبسایت ویناز چت.وینازی چت

برید کنار. می‌خوام کف شرکت سه دور قِل بخورم.
این دختر خوشگله که مانتوی سبز پوشیده و عاشق موهامه گفت: «راه می‌ری بوت می‌مونه این‌جا. چی زدی؟»
تو رو خدا وقت کردید از من تعریف کنید. خدا جواب خوبی‌هاتون رو می‌ده به این برکت. (ویفر توت‌فرنگی)
دیگه خدا رو بنده نیستم. اومدم نشستم پشت میزم و دستم رو زده‌ام زیر چونه‌م و از پنجره به افق خیره شدم. منتظرم ماستعلی با اسب پرنده فرود بیاد وسط شرکت. منو برداره ببره اون‌جایی که قراره تا آخر عمر به خوبی و خوشی زندگی کنم.

یه همکار دارم عین نون خامه‌ایه. 
هرچی می‌گه من خنده‌ام می‌گیره.
حالا آدمی‌ام که خیلی دیر موضوعی منو به خنده می‌اندازه.
اما این حرف عادی‌اش هم منو به خنده می‌اندازه.
الان سلام داد و از وضعیت کرونا و ترافیک خیابون‌ها سخنرانی کرد. من انقدر خندیدم که فکر کنم الان پیش خودش داره می‌گه این دختره یه چیزی‌ش شده تو تعطیلات. قبل عید سالم بود.

به‌به.
چه لاستیک خوشمزه‌ای خوردم.
نمی‌دونم چرا این گرمکن‌مون همه ماکارونی‌هام رو کرد سیم تلفن.
پیچ و مهره‌ی فک‌ام شل شد تا غذام رو تموم کنم. 
نیاز دارم تا ساعت چهار بخوابم. بعد پاشم برم خونه‌مون. هرچی جون و انرژی داشتم این ماکارونی لاستیکیه گرفت ازم.

مامانم به سیم آخر که می‌زنه می‌گه: «برای خودم متاسفم. تو تربیتت خیلی ناموفق بودم.»
حالا کاری به کتابی حرف‌زدنش ندارم. ولی مثلا تو تربیت گربه موفق بوده چی تحویل جامعه داده؟ من که خیلی باحال‌تر و جذاب‌تر از گربه‌ام آخه. خیلی خیلی‌ها. اصلا یه چیزی می‌گم، یه چیزی می‌شنوید.
امروز هم برم خونه یه بلایی سر لپتاپش میارم. دیروز یادم رفت کرم بریزم. 
دیروز اومده یه ربع در اتاقم رو می‌زنه. بهش می‌گم: «چیه؟»
از لای در یه موس سیم‌دار رو شبیه موش گرفته می‌گه: «اینو نمی‌خوای؟»
موس می‌خوام چیکار. بیا این لپتاپ بی‌صاحاب من رو درست کن تو.
ولی باز خوبه‌ها. ناشکری نکنم. درسته مامان و بابام اعتقادی به بستن درها ندارند و درزدن هم بلد نیستند، ولی این گربه انقدر در می‌زنه تا اجازه‌ی ورود بهش بدم. 


 

یه رژ می‌خوام ۲۵ دلاره. 
اضافه کار من کو؟ می‌خوام برینم توش رژ ۲۵ دلاری بخرم. 
بعد بذارمش رو میزم صبح تا شب نگاش کنم و قربون صدقه‌ش برم.
شایدم سوراخش کردم و با یه زنجیر طلا انداختمش گردنم.
شایدم به عنوان لوستر از سقف اتاقم آویزن کنم.
یا حتی به عنوان یه میراث فرهنگی از آینه ماشین. چی؟ میراث فرهنگی حساب نمی‌شه؟ میراث فرهنگی جاش تو ماشین نیست؟ چقدر شما چیزمیز بلدید. یه کم به منم یاد بدید.
حالا بذارید بخرمش.
بعد راجع بهش تصمیم می‌گیرم.
اگه بگم چه رنگیه خون گریه می‌کنید. چون عصاره‌ی قشنگ‌ترین قرمز دنیا تو این رژ لب جمع شده.

کاش یکی تو این دنیا بود می‌گفت هویج، چون این چند روز خیلی پاچه‌ی مامانت رو جوییدی و چیزی نمونده آجر بگیری دستت، بیفتی تو کوچه‌ها، فحش بدی و جونی‌ جونوم بخونی، بیا من واست این رژ لاگژری رو می‌خرم.
شایدم باید یکی بهتر از تخیلات من خلق می‌شد. می‌اومد می‌گفت درسته تو انقدر خوشگلی که به ماتیک پاتیک احتیاج نداری، ولی من همه رنگ‌هاش رو برات می‌خرم. همه رنگ‌هاش چقدر می‌شه؟ ۲۵۰ دلار؟ چیزی نیست که فدات شم. اصلا پاشو لباس‌پلوخوری‌هات رو بپوش می‌خوام ببرمت سِفورا خودت رو خفه کنی عزیزم. پاشو اونجوری عین خر نگام نکن. دارم راست می‌گم.

آخی. زن هندیه الان اومد.
موهای لخت‌اش انقدر ژولی‌پولی بود ریخته بود رو صورتش و با این که موبایل ترکید از بس زنگ خورد، جواب نداد. چون داشت با من حرف می‌زد.
می‌خوام خاله فری صداش کنم دیگه. آره. چون خیلی دوستش دارم.